Op weg naar… het bondsconcours #2
Het harmonieorkest van Harmonie Wilhelmina Wolder is volop bezig met de voorbereiding van het concertconcours, beter bekend als het bondsconcours. Op 5 november zal het orkest plaatsnemen op het podium van het vernieuwde theater de Oranjerie in Roermond.
We spreken Gillis Willemsen, onze nestor en trompettist van het orkest.
“Met hart en ziel voor de harmonie klaar staan.”
Trompettist Gillis Willemsen
U bent de nestor van de club; hoeveel jaren bent u al lid van Wilhelmina?
In 1958 ben ik toegetreden tot de harmonie en in 2023 ben ik nu dus 65 jaar bij de harmonie. In deze periode heb ik acht dirigenten mogen meemaken. Mijn dirigenten waren Sjeng Thijssens, Nic Dieteren, Harrie Dieteren, Alex Schillings (één dag), Frans Scheepers, Rob van der Zee, Ghislain Bellefroid en Karin van Janssen-van Dijk.
Het hoeveelste concours is dit inmiddels voor u en welk concourswerk van al die jaren springt er uit?
In de 65 jaar als muzikant in dit korps heb ik nogal wat concoursen meegemaakt. Als je uitgaat van alle concoursen moet je natuurlijk de jaarlijks stadsconcoursen niet vergeten waar alle korpsen in het kader van de gemeentelijke subsidies aan moesten deelnemen. Hoe hoger het predikaat, hoe hoger de subsidie.
Het stadsconcours is begonnen in 1922 en heeft geduurd tot 1980 waarbij de laatste 10 jaren om de twee jaar werden gehouden. In 1980 is het laatste stadsconcours gehouden waar wij als enige korps “zeer goed met lof van de jury” hebben gehaald. Omgerekend zijn dit vanaf 1962 tot 1980 voor mij bijna 12-15 stadsconcoursen geweest.
In 1963 kregen we een nieuwe dirigent Nic Dieteren die reeds langere tijd in de muziekwereld zat en meerdere bondsconcoursen had meegemaakt. Opmerkelijk nieuws in 1963 was dat we tijdens een repetitie te horen dat John F. Kennedy was vermoord in Dallas en waren alle muzikanten aangeslagen. Na de buitengewone en mooie muziekreis naar Griekenland werd volgens Nic Dieteren tijd om aan een concours te denken en is in overleg met het bestuur en de leden besloten om in 1966 naar het Bondsconcours in Bocholtz te gaan in de eerste divisie wat een succes voor ons bleek te zijn. In Bocholtz promoveerden we naar de Superieure afdeling en bracht nogal wat destijds rumoer in het dorp. Daarna zijn we nog in 1974 en 1978 met Nic Dieteren op verschillende Bondsconcoursen geweest. Met de komst van Harrie Dieteren zijn we nog naar een bondsconcours geweest en is destijds besloten om met hem naar het WMC in 1989 te gaan, we speelden daar het verplichte werk Symphony for Band en het keuzewerk Fiësta Mexicana met een geweldige Hoorn solo van Jos van Dam. In Wolder en Zuid Limburg was destijds de directe muzikale confrontatie met onze zustervereniging St. Petrus en Paulus merkbaar een hot item bij de Limburger en L1 (ROZ).
Op de vraag wat voor mij het hoogtepunt was van de deelnames aan alle concoursen was voor mij wel om als muzikant van Harmonie Wilhelmina, ‘De Greune’ in een directe confrontatie op punten te verslaan en met het behalen van het predicaat “Zeer Goed met Lof van de Jury” met de daarbij behorende respectabele punten.
Met Rob van der Zee hebben we dit kunststukje nog eens mogen herhalen en zijn we volgens mij nog een keer naar het WMC geweest met Rob en daarna alleen nog maar naar bondsconcoursen.
Conclusie: 12-15 stadsconcoursen, 3-4 WMC concoursen en 8-10 Bondconcoursen
Zoals blijkt heb ik de nodige concoursen meegemaakt en waren de voorbereidingen met Nic Dieteren en Harrie Dieteren even intensief en stressy als de voorbereidingen met Karin. Bij Rob van der Zee kan ik me herinneren dat dit met intensief en minder repetities gepaard ging.
Van 1989 kan ik me nog goed herinneren dat we als voorbereiding op het WMC concours destijds gerepeteerd hebben in de MECC en het oude PLEM gebouw met een onderlinge afstand van ca. 1 meter van elkaar met als doel om alleen op de dirigent te letten. Je kon alléén de muzikanten naast je horen en niet de rest. Als muzikant speelde je toen als het ware helemaal alleen in het de MECC. In het PLEM gebouw zaten we kort tegen de koperen achterwand aan en speelden de hoorns met hun bekers richting de koperen wanden toe van 4 meter hoog die gelijk waren aan de schuifwanden in het WMC en gaf dit een prachtig effect en zoals later bleek met een geweldig resultaat.
Een belangrijk punt is dat we het effect van een concours niet mogen en moeten onderschatten op zowel de muzikanten als op hun gezin en/of relatie.
Op weg naar 5 november; hoe gaan de voorbereidingen volgens u?
Een voorbereiding op een concours heeft voor velen een direct effect op bestuur, dirigent, muzikanten en service ploegen en is mede afhankelijk van de keuze van de dirigent die voor de voorbereiding veel of weinig repetities en concerten nodig heeft. Wat mij hierbij duidelijk opvalt is dat onze dirigent naast de techniek veel aandacht besteed aan klankvorming, samenspel, toonvorming, de techniek en de balans, luisteren naar elkaar etc. Dit alles heeft een positief effect op het groeiproces van de muzikanten en is nu ook duidelijk hoorbaar in het korps en wil haar daarvoor een compliment geven.
Voor alle muzikanten moet het concours nu een streven zijn om samen met deze positieve verworvenheden en kennis met de dirigent deze klus op 5 november te klaren.
Een belangrijk punt is dat we het effect van een concours niet mogen en moeten onderschatten op zowel de muzikanten als op hun gezin en/of relatie. Ik vind dat we daar als bestuur en mede muzikanten onderling goed op moeten letten en waakzaam moeten blijven dat deze opgave voor sommige muzikanten niet altijd vanzelfsprekend en haalbaar is om dit op te brengen en dat deze daardoor de kans lopen de boot misschien te missen.
In ieder geval moeten we de laatste weken tot vijf november nog even ‘pin hawwe’ en hopen op een mooi resultaat om samen te vieren.
Wat houdt voor u ‘samen Wilhelmina zijn’ in?
Met hart en ziel voor de harmonie klaar staan en hiervoor alles opzij te willen zetten om erbij te zijn bij concerten en straatoptredens. Daarnaast moet je ook bereid zijn om als er een beroep op je wordt gedaan mee te helpen daar waar nodig.
Dit alles is goed om een zo groot mogelijke saamhorigheid met zijn allen te creëren binnen de harmonie waar we met zijn allen trots op mogen zijn.