Op weg naar… het bondsconcours #1

Het harmonieorkest van Harmonie Wilhelmina Wolder is volop bezig met de voorbereiding van het concertconcours, beter bekend als het bondsconcours. Op 5 november zal het orkest plaatsnemen op het podium van het vernieuwde theater de Oranjerie in Roermond.
30 december vond de aftrap van het concoursjaar plaats, waarbij dirigente Karin Janssen de muziekwerken uitgebreid heeft beschreven. We spreken Karin over onze weg naar 5 november.

“Het motto van de vereniging “samen Wilhelmina zijn” sluit naadloos aan op mijn persoonlijke visie waarin ik wens dat mensen meer en beter samenwerken.”

Dirigente Karin Janssen

Je staat nu anderhalf jaar bij ons op de bok. Hoe bevalt het tot dusver?

Elke keer als ik naar Wilhelmina ga, of het nu voor een kleine sectierepetitie, tutti repetitie of concert is, ga ik 100% voorbereid met het benodigde energielevel, enthousiasme en een hoog verwachtingsniveau. Want na anderhalf jaar heb ik wel geleerd dat de vereniging vrijwel altijd muzikaal het beste van zichzelf wil laten zien en horen. Muzikanten bereiden zich over het algemeen thuis zo goed mogelijk voor, en verschijnen met de juiste focus en energie op de repetitie of concert. De leden vergen het uiterste van zichzelf, ieder op zijn of haar eigen niveau. Ik probeer bij ieder individu het maximale eruit te halen, waar dat niveau dan ook zit. Ik kan het daarnaast enorm waarderen dat het bestuur er werkelijk alles aan doet mij als dirigent, maar ook het orkest, te faciliteren, waardoor het musiceren echt veel makkelijker gaat. Wat ook opvalt is dat het motto van de vereniging: “Samen Wilhelmina zijn” praktisch tijdens elk evenement tot uiting komt. Achter en voor de schermen wordt er keihard gewerkt waardoor het voor mij als dirigent heel prettig werken is.

We zijn op weg naar 5 november; hoe gaan de voorbereidingen volgens jou? 

De voorbereidingen voor het bondsconcours verlopen prima en volgens schema. In het eerste deel van de voorbereidingen is er veelvuldig gewerkt in de kleinere secties waarbij de nadruk lag op het instuderen van de muziek. Hiervoor werd gekozen om de tutti repetities niet al te veel stil te leggen voor individuele uitleg. Deze aanpak heeft geresulteerd in een vlotte opzet van het gehele programma, al was in die periode wel duidelijk dat met name Candide Suite moeilijker in te studeren was dan Danza Sinfonica. Tijdens het eerste try out concert in Gronsveld werd de muziek met veel plezier en muzikaal inlevingsvermogen gespeeld. Het concert leverde behalve een hoop complimenten uit Gronsveldse hoek ook nog genoeg aanknopingspunten op om mee verder te werken, hetgeen in deze fase volkomen normaal is. Er werd vervolgens in mei een kleine pauze ingelast voor wat betreft het intensief repeteren aan de concourswerken. Er werd gekozen voor een ander programma dat vlak voor de zomervakantie ten uitvoer gebracht werd.

Na de vakantie werden de concourswerken weer opgepakt en werd er al snel veel progressie geboekt, met name tijdens de repetitiedag op 10 september. Onder begeleiding van een negental professionele docenten werden de diverse secties verder begeleid in het muzikale groeiproces. Het werd een zeer succesvolle dag, die niet alleen muzikaal, maar zeker ook in de onderlinge binding enorme progressie opleverde.

Kun je iets vertellen over de totstandkoming van de keuze voor de muziekwerken? Welke samenhang is er tussen de werken onderling?

Bij de keuze van het concours repertoire waren een aantal punten essentieel: Ten eerste werd gekozen voor muziek waarbij onze sterke punten naar voren komen en onze aandachtspunten d.m.v. veel repeteren op een zo hoog mogelijk niveau gebracht kunnen worden. Ten tweede was het erg belangrijk dat de muziek leuk is om voor langere tijd (gedetailleerd) te repeteren en uit te voeren. Daarnaast was in de keuze ook het publiek belangrijk. De gekozen muziek is prettig om naar te luisteren.

De Spaanse muziek van Tercio de Quites en Danza Sinfonica zit in de genen van dit orkest, waarbij het alleen al op basis van de orkest klank niet zo ingewikkeld is om tussen deze twee werken een link te vinden. Het Spaanse temperament is in beide werken voelbaar. Met Perthshire Majesty hebben we een rustmoment in het programma ingebouwd. Dit klankwerk van de Amerikaanse componist Hazo is een mooie opmaat naar het laatste werk van ons programma: Candide Suite, van eveneens een Amerikaanse componist: Leonard Bernstein. Dit 5-delige werk waarin veel solistische passages afgewisseld worden met spectaculaire tutti gedeeltes is een mooie afsluiting van een programma waarin we veel muzikale afwisseling laten horen.

“Ik kan enorm genieten van een lach op het gezicht van een kind wanneer het danst op muziek,  muziek luistert, of zelf maakt.”

Je houdt je bij ons bezig met de jeugd, maar dit doe je bij meerdere verenigingen in Limburg. Hoe belangrijk is volgens jou het dat kinderen muziek maken? 

Momenteel werk ik op veel plaatsen in Limburg met jonge jeugd. Zo’n 40 kinderen in de leeftijden van 1,5 tot en met 12 jaar enthousiasmeer ik wekelijks tijdens de zgn. Berend Botje, Kortjakje en Base lessen die ik namens CultuurPerron verzorg. Met name het overbrengen van mijn eigen liefde voor muziek is het belangrijkste onderdeel van deze lessen. Ik kan enorm genieten van een lach op het gezicht van een kind wanneer het danst op muziek,  muziek luistert, of zelf maakt. Voor de toekomst worden deze lessen steeds belangrijker, zeker gezien de individualisering van onze maatschappij waarin het mobieltje en de iPad een steeds grotere rol innemen. Bovendien maakt muziek slim, de hersenen maken meer verbindingen wanneer een kind muzikaal geschoold is.

Welke boodschap heb je nog voor de lezer? 

De individualisering en het egoïsme in de maatschappij baart me regelmatig zorgen. Het motto van de vereniging “samen Wilhelmina zijn” sluit naadloos aan op mijn persoonlijke visie waarin ik wens dat mensen meer en beter samenwerken. Het eigen ego opzij durven en kunnen zetten, beter luisteren naar elkaar, en elkaars mening respecteren, om samen tot mooie resultaten te komen. Er is niets dat een beter gevoel geeft dan het succesvol afronden van een samenwerkingsproject. In die samenwerking zijn we met Wilhelmina grote stappen vooruit aan het zetten, waardoor het muzikale niveau meegroeit in het proces. Ik ben trots op het rendement tot dusver en kijk al uit naar de laatste loodjes waarbij ik hoop dat we dit project naar eigen wens kunnen bekronen.