Concertconcours 2023
De aftrap
Op 30 december begon onze reis samen met onze kersverse dirigente Karin Janssen. De reis werd ingezet naar 5 november, de dag van het concertconcours. Een hele spannende reis, aangezien Karin toen pas een half jaartje bij ons op de bok stond. Karin gaf ons het vertrouwen en heeft ons op deze mooie reis heel aangenaam begeleid. Met tussendoor nog een carnavalsconcert en een zomerconcert waarin er geen concourswerken werden gerepeteerd, was het een prima voorbereiding qua tijd voor deze dag.
Samen repeteren
In september werd er een repetitiedag georganiseerd en eind september een repetitieweekend in Voeren. Een leerzaam, ontspannen en memorabel weekend. Langzaam maar zeker werd er toegewerkt naar de dag van het concertconcours. Steeds duidelijker kwam het motto van deze harmonie naar voren: samen Wilhelmina zijn. Drukbezochte repetities, flink oefenen en de nodige ontspanning tussendoor.
Generale repetitie
Op vrijdagavond 3 november mochten we voor het laatst onze werken in Wolder laten horen tijdens de generale repetitie. Een uitvoering waar we toen al heel tevreden over waren. Daags voor het concours werden onze familieleden getrakteerd op heel veel anekdotes van onze dirigent, waarbij de verbinding centraal stond. Samen werd veel gelachen en soms een klein traantje weggepinkt.
Het concours
Zondag 5 november was het dan zo ver: op weg naar de Oranjerie in Roermond. Twee volgepakte bussen en een vrachtwagen met het slagwerk vertrokken rond het middaguur. Nog even inspelen in de inspeelruimte, waarbij ook de focus werd gelegd op rust en vertrouwen. Het orkest was er klaar voor. Na St. Agnes Bunde was het de beurt aan de Blouwe. Het inspeelwerk, een paso doble, klonk prachtig in de verbouwde Oranjerie. Dit gaf moed en vertrouwen, daar waar zo hard aan is gewerkt. Danza Sinfonica ging als nooit tevoren. Onze (sopraan)saxofoniste bracht mensen in vervoering met Perthshire Majesty. Nog even alle zeilen bijzetten bij Candide Suite. Her en der enkele schoonheidsfoutjes, maar heel tevreden met deze uitvoering.
Gelukkig kwam de uitslag al snel binnen en na een geweldige jury-waardering van St. Agnes Bunde, werden onze punten bekend gemaakt: 91,67 voor deel 1 en 90,5 voor het tweede deel; gemiddeld 91,08. De Oranjerie stond op zijn kop! Karin sprong een gat in de lucht op de bühne; het spandoek werd het podium opgedragen, alsof we zelf kampioen waren geworden.
Onze reis was spectaculair ten einde gekomen, een mooiere kroon op ons werk hadden we ons niet kunnen bedenken. U kunt zich voorstellen dat de terugreis en het feestje in Wolder een geweldig feestje is geweest tot in de late uurtjes.
Samen Wilhelmina zijn
Het mag duidelijk zijn dat we samen deze mooie weg hebben afgelegd, waarbij iedereen zijn steentje heeft bijgedragen. Muziek zit niet in de noten, maar in het hart! We zijn er trots op dat Wolder twee orkesten rijk is en het dorp mag voorzien van haar muzikaliteit!