History
In 1878 richtten de kapelaan Bartholomeus en de latere burgemeester Prick een zangvereniging op. Deze werd genoemd naar de parochieheiligen: “H.H. Petrus en Paulus”. Muzikaal werd de zangvereniging ondersteund door bestaande Maastrichtse muziekgezelschappen, maar al snel ontstond de behoefte aan een eigen muziekkorps. In 1881 werd dan ook een dorpsharmonie toegevoegd en ging de nieuwe vereniging door het leven als “Harmonie en zangvereniging Petrus en Paulus”.
Het overlijden van Koning Willem III in 1890 en de troonsopvolging door de toen 10 jaar oude prinses Wilhelmina, is aanleiding geweest om de harmonie naar de jonge vorstin te noemen. Harmonie Wilhelmina was geboren.
In dezelfde periode echter waren er ook maatschappelijke spanningen aan het ontstaan door de industrialisering, namelijk tussen agrariërs en niet-agrariërs in het dorp. De groeperingen kregen bijnamen. Het verhaal gaat dat GROEN de kleur van de landbouw is en verwijst naar de agrariërs, BLAUW is de kleur van de werkkleding van de arbeiders in de industrie. De maatschappelijke spanningen kwamen tot een uitbarsting in de harmonie in 1907. Het “blauwe” deel van de harmonie scheidde zich af. Hierin zaten de houtblazers, waardoor zij de naam Harmonie Wilhelmina behielden. De overgebleven groenen ging verder onder de naam “Fanfare Wilhelmina”. Pas vlak na de tweede wereldoorlog vormden de groenen hun Fanfare weer om tot een Harmonie en gingen ook terug naar de oorspronkelijke naam “Harmonie Petrus en Paulus”.
Tegenwoordig is er alleen nog sprake van gezonde rivaliteit en hebben zowel de “Blouwe” en “Greune” van Wolder hun eigen plek gevonden in het muzikale landschap.
Op 2 november 2008 heeft het stadsbestuur van Maastricht tijdens het galaconcert, ter ere van het 100 jarig bestaan, in het Theater aan het Vrijthof de stadsmedaille in goud aangeboden als erkenning voor de vele cultureel-maatschappelijke verdiensten.
Daarnaast is Wilhelmina ook begiftigd met de koninklijke erepenning, uitgereikt op 12 mei 1983 ter ere van het 75 jarig bestaan.